7 - Frans Rasker | 'Ik hield haar in mijn armen en heb eindeloos "ik hou van je" gezegd.'

In deze laatste aflevering ga ik op bezoek bij mijn vader Frans (1945). In 1997 werd zijn vrouw, mijn moeder, ziek, en anderhalf jaar later overleed ze. Mijn vader en ik zijn ontzettend close, en samen met mijn zusje Barbara vormen we een onverslaanbaar sterk trio. Ondanks dat mijn moeder overleed wist mijn vader het leven voor ons leuk te houden, alhoewel die jaren na haar dood natuurlijk heus niet altijd even makkelijk waren. Mama is altijd veel besproken, ze blijft leven door de enorme hoeveelheid foto's en verhalen die er over haar zijn, en de verschillende monumenten die mijn vader voor haar heeft gemaakt. Daar hebben we het over, maar ook over hoe het voor hém was om de liefde van zijn leven te verliezen. Hoe het was om daarna opeens achter te blijven met twee jonge dochters van 5 en 10 jaar oud, of hij wel genoeg ruimte heeft gegeven aan zijn eigen rouwproces, en hoe vandaag de dag zijn geliefde nog altijd dagelijks bij zijn leven betrekt.

----

Deze podcast is mede tot stand gekomen dankzij een subsidie van de Stichting Stimuleringsfonds Rouw. Het omslag is gemaakt door Jasmijn Solange Evans. De openingsmuziek is The Wisp Sings van Winter Aid. De muziek in het midden en aan het eind draaiden we tijdens de begrafenis van mijn moeder, en is van de film An Bloem, gecomponeerd door Rob Zimmerman, uitgevoerd door Het Schönberg Ensemble, dirigent Reinbert de Leeuw. Extra dank voor Hendrik-Jan Derksen voor het digitaliseren van de LP.

----

Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.