ขุดเพชรจากพระไตรปิฎก พระมหาโกฏฐิตเถระ (พระไตรปิฎกเล่มที่ 20 พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ 12: อังคุตตรนิกาย เอกกนิบาต เอตทัคควรรค ข้อที่ 218)
ประวัติความเป็นมาและบุพกรรมในชาติก่อน, การบรรลุธรรม และความเป็นเอตทัคคะ
พระมหาโกฏฐิตเถระ เอตทัคคะในทางผู้แตกฉานในปฏิสัมภิทา 4
โกฏฐิตมาณพ เกิดในตระกูลที่มีทิฏฐิแรงกล้ายึดมั่นในลัทธิศาสนาพราหมณ์ แต่เมื่อได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า จึงเกิดศรัทธาเลื่อมใสขอออกบวชเพื่อปฏิบัติ มีพระสารีบุตรเป็นพระอุปัชฌาย์ มีพระมหาโมคคัลลานะเป็นพระอาจารย์ และก็ได้บรรลุอรหัตตผล พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาญาณ 4 วิชชา 3 และวิโมกข์ 3 ด้วยการฟังธรรมในเรื่องของไตรลักษณ์ (อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) ในผัสสะทั้ง 6 และเวทนา 3
และด้วยเหตุแห่งการฝักใฝ่ในการศึกษา เป็นผู้มักถามปัญหาในปฏิสัมภิทาอยู่เสมอ ๆ จนมีความเชี่ยวชาญเป็นพิเศษ จึงได้รับยกย่องว่าเป็นผู้แตกฉานในปฏิสัมภิทา 4 ซึ่งได้ยกบางส่วนที่ปรากฏใน 2 เรื่องนี้ คือ มหาเวทัลลสูตร และ นฬกลาปิยสูตร (มีการอธิบายในเนื้อหาเพิ่มเติม) ซึ่งเป็นการสนทนาธรรมที่ทำให้เกิดปีติระหว่างพระมหาสาวกผู้มีปัญญาฉลาดเลิศล้ำ 2 สองรูป (พระสารีบุตรและพระมหาโกฏฐิตะ)
วิญญาณคือการรับรู้หรือการรู้แจ้ง ปัญญาคือการรู้ชัด "ปัญญารู้ชัดสิ่งใด ก็รู้แจ้งสิ่งนั้น วิญญาณรู้แจ้งสิ่งใด ปัญญก็รู้ชัดสิ่งนั้น"
แนะนำรับฟังเพิ่มเติมได้ที่ Playlists: คลังพระสูตร Ep.53
Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
Create your
podcast in
minutes
It is Free