EP165 : พ่อแม่ทิ้งผมให้ตายที่โรงพยาบาล แต่แฟนผมคือคนที่อยู่ข้างๆ เสมอ

สวัสดี ผมชื่อโนอาห์ อีกไม่นานผมก็จะอายุครบ 20 ปีแล้ว ไม่แก่มากหรอก แต่บางครั้งผมก็คิดว่า นี่มันนานกว่าร้อยปีแล้วมั้งตั้งแต่วันที่ผมอายุ 17 และมันไม่ใช่แค่ 2 ปี ชีวิตของผมเปลี่ยนแปลงไปมาก ไม่ใช่เพราะว่าตอนนี้ผมต้องใช้ไม้เท้าเดินด้วย จริงๆ แล้ว มันรู้สึกเหมือนกับเกิดใหม่อีกครั้ง.. ก็นะ อย่างน้อยก็ต้องหัดเดินอีกครั้ง ตอนนั้นเองผมอายุ 17 ปีและเพิ่งเข้ามหาวิทยาลัย ภายนอกผมเป็นคนธรรมดาๆ ไม่มีเพื่อนใหม่คนไหนของผมคิดหรอกว่า ครอบครัวของผมต่างจากครอบครัวส่วนใหญ่ อย่างไรก็ตาม พวกท่านแตกต่างมากๆ เพราะพ่อแม่ของผม... อืม และคิดว่าพวกท่านจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงด้วย พวกท่านเข้มงวดมาก เหมือนส่งตรงมาจากยุคกลางเลย และทั้ง 2 คลั่งไคล้ในเรื่องของศีลธรรมและบาปกรรมด้วย คุณคงเข้าใจสิ่งที่ผมสื่อใช่ไหม

--- Support this podcast: https://podcasters.spotify.com/pod/show/theourstory/support