IK ZOEK EEN MENS - Ouders van gehandicapte kinderen - André Cornille en Diane Schellekens

‘Hans heeft de mentale leeftijd van iemand van twee in het lichaam van een vierenveertigjarige.’ Pas in 1988, toen hij negen werd, kregen André en Diane de diagnose van hun eerstgeborene: autisme gecombineerd met een zware mentale handicap. Hun dromen werden aan diggelen geslagen want in de jaren ’80 was autisme nog niet zo bekend, de overheid bood niet de hulp en voorzieningen om als ouders van zo'n probleemkind nog een normaal leven te kunnen uitbouwen en de Vlaamse Vereniging Autisme (VVA) stond nog in haar kinderschoenen. In een nieuwe aflevering van IK ZOEK EEN MENS peilt de gastvrouw naar hoe zij zo’n bar bestaan beleefden. Hoe ga je als moeder en vader om met zo’n zwaar lot? Hoe leef je met zo’n zoon in huis en wat betekent dat voor zijn broertje? Hoe verandert dat wanneer Hans eindelijk naar een instelling kan? Kan je een relatie opbouwen met zo’n telg zonder taal en hoe doe je dat? André legt de persoonsvolgende financiering van Jo Vandeurzen onder de loep – een prachtig principe maar een rommeltje qua realisatie –  en zegt zijn gedacht over inclusie van gehandicapten. Allebei waarschuwen ze voor het gevaar voor sociaal isolement en roepen ze op om aan de zorg een hogere prioriteit te geven want het kan morgen ieder van ons overkomen.
 
Over de afwezige aanwezige, of de aanwezige afwezige. Het leven zoals u het zich niet kan voorstellen.

Support the show