رضا براهنی | ای شاعر ِنسلی تهیدست (برش دوم)

▨ نام قطعه: ای شاعر نسلی تهیدست (برش دوم از شعر بلند اسماعیل)

▨ شاعر: رضا براهنی

▨ با صدای: رضا براهنی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــــــــ

تقدیم‌نامه‌ی شاعر: تقدیم به خاطره‌ی مخدوش دوستم اسماعیل شاهرودی [آینده] که در پاییز شصت در تهران مُرد

ــــــــــــــــــــــــ

ای شاعر نسلی تهی‌دست!

گورت کجاست تا {تا که} به مدد عشق تو را از اعماق آن بیرون بکشم {کشم}؟

ای اسماعیل! ای برادر من! بلند نشو از رختخوابت

یادت صبحانه‌ایست که در روز اول انقلاب خوردم

...

ای که واژه‌ها را هم یک‌یک و هم دسته‌دسته فراموش کردی

تو را به خدا، بلند نشو از رختخوابت

-مثل آسمانی که پرنده‌هایش {پرندگانش} را فوج به فوج فراموش می‌کند

مثل شبی که ستاره‌هایش {ستارگانش} را فراموش می‌کند-

بلند نشو از رختخوابت

ای پدر زخمی کبوترهای گریان ایران

{ای پدر زخمی پرندگان گریان آسمان ایران}

...

ای تبعید شده از شانه‌ی سوخته‌ی کویر به روسپی‌خانه‌ی تهران!

تهران، تو را، پیش از آن که بمیری به گوری گمنام بدل کرد

بلند نشو از رختخوابت

اما به من بگو: گورت کجاست تا ابریشمی از کلمات بر آن بریزم

...

▨

رضا براهنی

بهمن ۱۳۶۰ تا فروردین ۱۳۶۱ – تهران

از کتاب «شعر بلند اسماعیل»

ـــــــــــــــــ

تذکر: فقط بندهایی از بخش ابتدایی شعر بلند اسماعیل، به انتخاب من تنظیم شده است.

ـــــــــــــــــ

پی‌نوشت: متن شعر منطبق بر خوانش شاعر است و با نسخه‌ی چاپ شده در کتاب، تفاوت‌هایی دارد. شکل مکتوب شعر‌، در داخل آکولاد {} آمده است.