We delen een geschiedenis met Indonesië, maar we hebben op die geschiedenis geen gedeelde blik. In tegenstelling tot in Nederland is het verhaal van de kolonisatie in Indonesië veel veel verteld. Vooral de onafhankelijkheidsoorlog krijgt veel aandacht, in boeken en verfilmingen. In deze aflevering verwonderen de Mediadoctoren zich over de Indonesische verbeelding van ons koloniaal verleden. We doen dat met Arnoud Arps, Universitair Docent Mediastudies aan de Universiteit van Amsterdam.
Nederlanders in films over de onafhankelijkheidsoorlog zijn inwisselbaar. Ze zijn vergelijkbaar met nazi's in onze eigen oorlogsfilms: grof, gewelddadig en luid. De Indonesische helden zijn man, moslim en militair. De onafhankelijkheidstrijd is een als een canvas voor filmmakers, en zulke films zeggen vooral iets over de tijd waarin ze zijn gemaakt. We praten over wat en niet herinnerd mag worden. Wat is eigenlijk het belang van de bestudering van het Nederlands koloniaal verleden vanuit het Indonesisch perspectief?
Genoemde films:
Darah dan Doa [Blood & Prayer, internationaal gereleased als The Long March] (1950, Usmar Ismail);
Merah Putih trilogie (2009, Yadi Sugandi);
Soegija (2012, Garin Nugroho);
Battle of Surabaya (2015, Aryanto Yuniawan,);
Tenggelamnya Kapal van der Wijck [The Sinking of van der Wijck] (2013, Sunil Soraya);
Lewat Djam Malam [After the Curfew] (1954, Usmar Ismail);
Kadet 1947 (2021, Aldo Swastia & Rahabi Mandra).
Links bij deze aflevering:
Artikel Eric Sasono over koloniale stereotypen;
Artikel Arps over Battle of Surabaya;
Artikel Adrian Jonathan Pasribu over Lewat Djam Malam;
Artikel Arps over Kadet 1947 en andere films;
Artikel Arps over de historical re-enactments;
Artikel Arps over ‘jumping memory’;
Stripserie De Legende van Vleermuisvechter.
Verwante afleveringen uit het archief:
Afl 63: Verbeelding van koloniaal verleden, met Pamela Pattynama;
Afl 164: Hoe Nederland al 100 jaar radio inzet voor oorlogspropaganda;
Afl 186: Het Nederlandse verhaal van de Vietnam-oorlog.
view more