231-232-233 غزلیات شماره

شیوع بیماری کرونا و دوران قرنطینه، رویکرد جدیدی به گذران شب و روز هریک از ما بخشیده است. برای ما که عشق کوه و کوهنوردی بودیم، گروه کوهنوردی مان همچون گنجینه ای با نام گروه کوهنوردی پیشکسوتان دانشگاه علم و صنعت شامل همه همنوردان و خاطرات گذشته است که آن را دوست داریم. در این دوران به توصیه فدراسیون کوهنوردی کلیه فعالیتهای مرتبط با کوه به حالت تعلیق درآمد و پناهگاه ها و جانپناه ها به روی کوهنوردان بسته شد، به یاد این شعر گهربار خواجه شمس الدین افتادم که :"باشد آیا که در میکده ها بگشایند؟ گره از کار فروبسته ما بگشایند" به سراغ دیوان حافظ به قلم زنده یاد احمد شاملو رفتم و تفعلی زدم؛ غزلی با شاه بیت زیر آمد: "ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت با درد صبر کن که دوا می فرستمت" آن را به فال نیک گرفتم و با همدم و همنوردم اولین غزل کتاب دیوان حافظ شاملو را خواندیم و به پیشنهاد او صدایمان را با نوایی از همایون شجریان همراه و آنرا ضبط کردیم. "صلاح کار کجا و من خراب کجا ببین تفاوت ره از کجاست تا به کجا" اولین قطعه شامل دو غزل را در گروه مجازی دوستان همنوردمان منتشر کردیم و بسیار محبت ها از طرف این عزیزان روانه ما شد و با استقبال گرمی مواجهه شدیم و بدین نمط هر شب قطعه ای صوتی به ترتیب شمارگان غزلیات کتاب حافظ شاملو روانه محضر عزیزان همنورد می شد. با همت همسر و همنورد عزیزم شادی و پشتیبانی فنی پسر عزیزم آرمان، کانال تلگرامی و پادکست این قطعات صوتی ایجاد و منتشر گردید.چون تحفه ای که در نزد شما می فرستیم بداهه بوده و خالی از اشکال نیست؛ لذا از همگی دوستان و مخاطبین گران سنگ و صاحب نظران حافظ شناس تمنای نصیحت داریم.

Support the show