06 - van Malta naar Filfla - 1988

De fascinaties van Büch - Eilanden

We hebben ons laten vertellen dat je dit eilandje op geen enkele kaart van Malta zal vinden. Het noemt Filfla. De naam zou afgeleid zijn vanuit het Arabische woord 'filfel', wat 'zwarte peper' wil zeggen.

Archeologen ontdekten dat het eiland ooit gebruikt werd ten tijde van de Tempeltijd (laat neolithicum). Een aardbeving in 1856 had tot gevolg dat een deel van het eiland in de zee gezonken is.

Eigenlijk is het een klein (6 ha) en onbetekenend iets. Het werd tot in 1971 door de Engelsen als schietschijf gebruikt voor de bommenwerpers, en er zou dus ook nog heel wat munitie liggen die nog op scherp staat. De vissersboten moeten dus in een straal van 1 zeemijl uit de buurt van het eiland blijven, want men zou wel eens zo'n niet-ontplofte bom in z'n netten kunnen vangen. Vandaar ook dat de Maltese autoriteiten besloten hebben dat dit verboden terrein is. In 1980 kreeg Filfla het statuut van vogelreservaat.

Maar er zou ook een eigen soort van muurhagedis op het eiland leven (Podarcis filfolensis filfolensis) én een eigen slakkensoort Lampedusa imitatrix gattoi)

Wat nu eigenlijk maakte dat Boudewijn Buch zich zo aangetrokken voelde tot dit eiland, dat weet ik niet (ik vermoed dat het vooral het feit was dat het voor hem verboden gebied was), maar in 1988 heeft hij een helicopterpiloot zo gek gekregen om hem er naar toe te vliegen, en wandelde hij dus enkele minuten rond op het eiland. Hij heeft dit beschreven in zijn boek 'Eenzaam'.: 'Ik ben een vijftal minuten op Filfla geweest. Ik ervaar melancholie. Ik zie Filfla onder mij wegtrekken en voel me treurig worden. Eindelijk ben ik op Filfla geweest -- en wat nu?' Filfla was een onbewoond eiland. Bewoners van eilanden doen er ook eigenlijk niet toe in Büchs boeken: het is wel hun eiland, maar ze zijn vooral leverancier van weetfeitjes.