EP39 : ลูกพี่ลูกน้องฉันมีอาการป่วยทางจิตและไม่มีใครสังเกตเห็นเลย

ไงทุกคน! ฉันชื่อเฮลีย์ อายุ 13 ปี ตั้งแต่เด็กเรารู้มาตลอดว่าความดีงามและความชั่วร้ายหมายถึงอะไร และฉันอยากเล่าเรื่องเกี่ยวกับปีศาจที่ดำมืดที่สุดเท่าที่ฉันเคยเผชิญในชีวิตให้พวกคุณฟัง เรื่องทั้งหมดเริ่มหลังจากที่ฉันเข้ารับการผ่าตัดหัวใจ ฉันรอการผ่าตัดนี้มาตั้งแต่เกิดและทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ดังนั้นนั่นจึงเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากและเป็นการเริ่มต้นใหม่จริงๆ สำหรับฉัน ฉันต้องการสถานที่เงียบสงบสำหรับพักฟื้น พ่อแม่ฉันจึงแนะนำให้ไปใช้เวลาช่วงฤดูร้อนที่ฟาร์มของป้า ครอบครัวของป้าอาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ เงียบสงบในแคลิฟอร์เนีย ฉันรอคอยให้การเดินทางครั้งนี้มาถึงอย่างใจจดจ่อและได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่น ป้าของฉันเป็นผู้หญิงใจดี ท่านมีลูกสองคน - เจมมี่อายุราวเดียวกับฉันและลุคน้อยที่เด็กกว่า ฉันคิดว่าเราต้องสนุกกันมากแน่ๆ แต่ฉันก็ไม่ได้โชคดีขนาดนั้น

วันหนึ่งเราเดินผ่านบ้านของเพื่อนบ้าน สุนัขของพวกเขาเห่าใส่เราอยู่หลังรั้ว สุนัขตัวใหญ่มาก ฉันจึงกลัวขึ้นมานิดหน่อย แต่เจมมี่ไม่เลย เขาเข้าไปใกล้รั้ว คุกเข่าและเริ่มเห่ากลับ จากนั้นก็หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง! คุณอาจบอกได้ว่ามันเป็นแค่เรื่องตลกที่ไม่ขำเลยสักนิด แต่ฉันเห็นใบหน้าของเขา เขารู้สึกดีมากๆ และดูเหมือนไม่มีอะไรในโลกที่จะตลกกว่าการหยอกเจ้าหมานั่นอีกแล้ว ระหว่างทางกลับบ้าน เขาพูดว่า “พรุ่งนี้เราเอาสารหนูไปวางให้มันกินกันดีไหม?” ฉันตอบรับได้แค่หัวเราะคิกคักด้วยท่าทีกระวนกระวาย...ฉันพยายามจะคิดว่าไม่มีอะไรต้องกังวลและไม่รบกวนป้าด้วยเรื่องนั้นจะดีกว่า แต่ทุกวันฉันก็ไม่อาจหยุดคิดเรื่องในวันนั้นได้เลย

ไม่กี่วันถัดมาขณะที่เราเดินเที่ยวไปรอบๆ เจมมี่โพล่งขึ้นว่า “เฮ้อ น่าเบื่อชะมัด! เธออยากทำอะไรที่สนุกๆ หน่อยไหม?” ฉันเกือบจะพูดว่าไม่ แต่เขาจับมือฉันลากไปที่ไหนสักแห่งจากตัวบ้าน เราวิ่งไปตลอดทาง แต่แล้วเขาก็หยุดกึก ฉันประหลาดใจ เพราะเรากำลังยืนอยู่บนสะพานเหนือทางด่วนและฉันก็ทำได้แค่เดาว่ามี “เรื่องสนุก” อะไรอยู่แถวนี้ เจมมี่เปิดกระเป๋าเป้และฉันก็เห็นว่าในนั้นเต็มไปด้วยก้อนหิน ก้อนใหญ่มาก จากนั้นก็เห็นรถตู้เข้ามาใกล้ เขาจับมือฉันและพูดอย่างร่าเริงว่า “ดูนะ!”

--- Support this podcast: https://podcasters.spotify.com/pod/show/theourstory/support