Lublin – wielokulturowe miasto / B2

Downloads:

• Lublin_wielokulturowe_miasto_B2.mp3 Download

Lublin_wielokulturowe_miasto_B2_PDF

Jest takie powiedzenie: „Cudze chwalicie, swego nie znacie”. To znaczy, że bardzo często nie znamy miejsc, które są blisko nas, a zachwycamy się tym, co jest gdzie indziej, na przykład w innym kraju. Jestem z Łowicza, niedużego miasta w województwie łódzkim, i bardzo długo jeździłam na wakacje tylko za granicę. Dopiero niedawno postanowiłam lepiej poznać Polskę.
W zeszły weekend pojechałam z mężem do Lublina. Miasto, najprężniej rozwijające się po tej stronie Wisły, jest położone na wschodzie Polski. Jego znakiem szczególnym jest wielokulturowość widoczna w architekturze i sztuce. Dzięki temu atmosfera Lublina jest naprawdę wyjątkowa.
Mieliśmy mało czasu, a chcieliśmy zobaczyć jak najwięcej. W piątek wieczorem od razu po przyjeździe zakwaterowaliśmy się w hotelu na Starym Mieście. Po kolacji poszliśmy spać. W sobotę wstaliśmy wcześnie rano, żeby nie tracić czasu. Zjedliśmy śniadanie, zabraliśmy przewodnik, wodę, przekąski i aparat i ruszyliśmy na miasto. Spacer po Lublinie zaczęliśmy od zwiedzenia Zamku Lubelskiego. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu znajdowało się tu więzienie. Dziś w zamku mieści się muzeum. Mnie najbardziej zainteresowały zbiory na temat historii ziemi lubelskiej. Z wieży można zobaczyć wspaniałą panoramę miasta.
Przez resztę pobytu mieliśmy w planach zwiedzanie w biegu, ale zmieniliśmy zdanie i postanowiliśmy pospacerować po Starym Mieście bez mapy i celu, zagubić się w jego uliczkach. Po godzinie zatrzymaliśmy się na kawę w kameralnej kawiarni na uboczu, żeby uniknąć tłumów turystów. Przeczytaliśmy kilka akapitów z przewodnika i oczami wyobraźni zobaczyliśmy dawnych mieszkańców miasta i usłyszeliśmy wiele języków, które były tu obecne. Przez wieki w Lublinie żyli obok siebie Polacy, Żydzi, Ukraińcy, Niemcy, Romowie, Tatarzy, Włosi i przedstawiciele innych narodów. Tutaj Wschód spotykał się z Zachodem. Ta mieszanka kultur, języków i religii ukształtowała charakter Lublina. Dziś miasto jak magnes przyciąga artystyczne dusze, w tym reżyserów, którzy w Lublinie kręcą swoje filmy. My też poddaliśmy się urokowi tego miasta.
Niestety nie zdążyliśmy zobaczyć Muzeum Wsi Lubelskiej, jednego z największych skansenów w Polsce Na jego zwiedzanie potrzeba kilku godzin, a my nie mieliśmy już tyle czasu. Ale nic straconego! Zobaczymy to muzeum następnym razem. Nie mogę się już doczekać kolejnej podróży do Lublina.

Słownictwo:

powiedzenie – powtarzane od dawna zdanie, które ma jakiś morał
cudzy – taki, który należy do kogoś innego
chwalić (chwalę, chwalisz) / pochwalić (pochwalę, pochwalisz) – mówić o czymś lub o kimś bardzo dobrze, wyrażać pozytywną opinię
swego – swojego
zachwycać się (zachwycam się, zachwycasz się) / zachwycić się (zachwycę się, zachwycisz się) + N. – mówić, że coś jest świetne, wspaniałe, doskonałe
województwo – jednostka administracyjna Polski
dopiero – tutaj: zaledwie, jedynie
postanawiać (postanawiam, postanawiasz) / postanowić (postanowię, postanowisz) – podjąć decyzję
najprężniej – najbardziej, najintensywniej
rozwijający się – taki, który się rozwija, czyli zmienia na lepsze
jest położony – jest usytuowany, leży
znak szczególny – charakterystyczny element
wielokulturowość – wielokulturowy charakter
widoczny – taki, który można zobaczyć, dostrzec
wyjątkowy – szczególny, niezwykły
kwaterować się (kwateruję się, kwaterujesz się) / zakwaterować się (zakwateruję się, zakwaterujesz się) – meldować się, na przykład w hotelu
tracić (tracę, tracisz) / stracić (stracę, stracisz) czas – robić coś, co zajmuje niepotrzebnie czas
przekąska – coś małego do jedzenia
ruszać (ruszam, ruszasz) / ruszyć (ruszę, ruszysz) na miasto – potocznie: pójść na spacer po mieście, pochodzić po mieście
kilkadziesiąt – kilka dziesiątek, na przykład czterdzieści, pięćdziesiąt
więzienie – miejsce, w którym są zamknięci przestępcy, kryminaliści
mieścić się, tutaj: czasownik używany w 3. osobie (mieści się, mieszczą się) – znajdować się
zbiory – tutaj: kolekcje
w biegu – potocznie: w pośpiechu, szybko
zmieniać (zmieniam, zmieniasz) / zmienić (zmienię, zmienisz) zdanie – zdecydować się na coś innego niż wcześniej
cel – punkt docelowy, miejsce przeznaczenia
zagubić się (tutaj: używana tylko forma bezokolicznika) – chodzić, spacerować bez celu
uliczka – mała, zwykle wąska ulica
zatrzymywać się (zatrzymuję się, zatrzymujesz się) / zatrzymać się (zatrzymam się, zatrzymasz się) – zrobić przystanek, postój
na uboczu – z boku, dalej od głównej ulicy lub placu
unikać (unikam, unikasz) / uniknąć (uniknę, unikniesz) – celowo coś ominąć, nie zrobić czegoś lub nie pójść gdzieś
tłum – bardzo dużo ludzi
akapit – fragment tekstu
oczami wyobraźni – w głowie, w myślach, nie w rzeczywistości
dawny – stary, były, poprzedni
obecny – aktualny, teraźniejszy
przez wieki – przez stulecia
Romowie – potocznie: Cyganie, ludzie narodowości romskiej
Tatarzy – ludzie narodowości tatarskiej
przedstawiciel – reprezentant
mieszanka – coś, co jest pomieszane, zmiksowane
kształtować (kształtuję, kształtujesz) / ukształtować (ukształtuję, ukształtujesz) – formować
przyciąga jak magnes – jest bardzo atrakcyjne, zachęca do zobaczenia, do przyjazdu
dusza – duch, duchowość człowieka
kręcić (kręcę, kręcisz) / nakręcić (nakręcę, nakręcisz) film – zrobić, stworzyć film
poddawać się (poddaję się, poddajesz się) / poddać się (poddam się, poddasz się) urokowi – ulegać, być zdominowanym przez piękno czegoś, zachwycać się czymś
zdążyć (zdążę, zdążysz) – zrobić coś na czas
skansen – muzeum ludowe
nic straconego – nie straciliśmy tego, zrobimy to przy innej okazji
nie móc (mogę, możesz) się doczekać + D. – czekać na coś z niecierpliwością, bardzo na coś czekać

Polskie miasta. E-book (PDF)

Artykuł Lublin – wielokulturowe miasto / B2 pochodzi z serwisu Hello Polish!.