Stafrænt öryggi

Frá því að maðurinn byrjaði að eignast eitthvað, hefur einhver verið að reyna að taka það frá honum. Við höfum nánast öll lent í því að einhverju sé stolið frá okkur, hvort sem það sé eitthvað stórt eins og innbrot í bíla eða íbúðir. Eða bara að við lendum í vasaþjófum eða að allt í einu er hjólið okkar ekki þar sem við skyldum það eftir. En þegar internetið varð til var kannski ekki mörgum sem datt í hug að þarna væri komin önnur leið þar sem óprúttnir aðilar gætu nýtt sér leiðir til að stela af okkur, ekki endilega einhverju sem við sjáum eða getum haldið á, heldur örlítið flóknara efni. Gögnum, myndum, persónuupplýsingum, hlutum sem við höfðum kannski ekki mikið pælt í, og gerum að einhverju leyti ekki enn. Við heyrum sífellt meira um innbrot inn í tölvukerfi fyrirtækja, stolnum samfélagsmiðlareikningum, frægt fólk sem lendir í því að viðkæmum og persónulegum myndum er stolið og dreift á netið sem og að tölvukerfi heilla þjóða séu hökkuð og ýmis háklassa öryggisskjöl séu komnar í hendur á aðilum sem hafa ekkert með þau að gera. Peningar stjórna eins og oft áður ferðinni að miklu leyti enda hefur gróðavonin fyrir marga af þessum glæpum stóraukist eftir því sem árin líða. En hvað er stafrænt öryggi? Hvað er að gerast á bakvið tjöldin í öllum þessum fréttum og hvað er til ráða? Ég fékk til mín Theodór Ragnar Gíslason stofnanda Syndis sem er fyrirtæki sem sérhæfir sig í árásarmiðari nálgun á net- og tölvuöryggi, til að fara yfir málið með mér og leið okkur í allan sannleikann um heim sem við lifum öll í en áttum okkur kannski ekki alveg á leikreglunum.