...วันที่ผมไปรอรับศพพี่สืบที่นำมาจากป่าห้วยขาแข้ง
เอามาตั้งไว้ที่วัดมหาธาตุ บางเขน
ในความรู้สึกถึงเพื่อนและพี่ชายคนนี้
ผมเขียนบันทึกสั้นๆไว้ว่า
“หากมีวันหนึ่ง คุณถูกคนร้ายจับล่ามโซ่ ภรรยาคุณกำลังถูกคนร้ายข่มขืน
คุณไม่สามารถช่วยเหลือคนรักของคุณได้ คุณดิ้นสุดขีด แต่ไร้ผล
คุณตะโกนก้องเพื่อให้คนอื่นมาช่วย แต่คนเหล่านั้นแกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน
บางคนบอกว่าให้คุณช่วยตัวเองไปก่อน
คุณดิ้นพล่านเมื่อเมียรักร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ไม่มีใครสนใจ”
“แล้วสุดท้ายคุณก็มิอาจทนกับสภาพอันบัดซบที่เกิดขึ้นต่อหน้าคุณ
โดยที่คุณไม่อาจช่วยภรรยาอันเป็นที่รักยิ่งได้
และถึงเวลานั้น คุณแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อ
คุณอาจเลือกทำร้ายตัวเองเพื่อบอกว่า มีอะไรเกิดขึ้นกับชีวิตคุณ”
คนส่วนใหญ่อาจมีชีวิตเพื่อครอบครัวและตัวเอง
แต่สำหรับสืบ นาคะเสถียรแล้ว เขารักและหวงแหนชีวิตสัตว์ป่าและป่า
มากกว่าตัวเองและครอบครัวเสียอีก เขาทุ่มเททั้งชีวิต
เพื่อสิ่งอันเป็นที่รักยิ่ง เขาวิ่งพล่านไปทั่ว
เพื่อส่งเสียงบอกให้ผู้ใหญ่ และผู้มีอำนาจในบ้านเมืองนี้รู้ว่า
เกิดอะไรขึ้นกับสภาพการล่าสัตว์และทำลายป่าเมืองไทย
…ไม่มีใครสนใจ เสียงตะโกนของเขาไม่มีใครอยากได้ยิน
ก่อนรุ่งสางของวันเสาร์ที่ 1 กันยายน 2533
เสียงปืนหนึ่งนัดจึงดังกึกก้องขึ้นในป่าห้วยขาแข้ง
.....
บทความโดย วันชัย ตันติวิทยาพิทักษ์
-------------------------------
ขอขอบคุณ
Cr.: บทความและภาพประกอบจาก
- https://www.seub.or.th/seub/biography/seub-story-1/
- https://www.seub.or.th/seub/biography/seub-story-6/
Cr.: เพลงนำรายการ แอ๊ด คาราบาว - สืบทอดเจตนา
เผยแพร่โดย CarabaoOfficial จาก
- https://www.youtube.com/watch?v=JimtSww-TTA
Create your
podcast in
minutes
It is Free