เรากำลังจะฝึกตัวรู้ (เคลื่อนไหว) ให้มันชำนาญ ในการที่จะพาเราผ่านอารมณ์ ผ่านความง่วง ผ่านความคิด ผ่านทุกเรื่องทุกราวโดยอาศัยตัวเคลื่อนไหว เป็นเรือก่อน
ตัวเคลื่อนไหวเป็นเหมือนเรือ ตัวรู้เหมือนตัวนั่งในเรือ ตัวความคิด ตัวอารมณ์ทั้งหลายทั้งปวงเหมือนน้ำ ที่เราจะต้องแล่นผ่านให้ได้ ไม่งั้นเดี๋ยวเราจะจมลงไปในน้ำ
ถ้าเราฝึกตัวรู้สึกได้มากๆ จะเริ่มชำนาญในการใช้ตัวรู้สึกบ่อยๆ การใช้ตัวความคิดนึกก็จะลดลง มาใช้ตัวรู้สึกได้มากชึ้น
รู้สึกตัวแบบธรรมชาติ : มันเกิดของมันเอง แล้วมันมากระทบกับเรา แล้วเกิดการรู้ขึ้นมา เช่น เรานั่งฟังเสียงอยู่เนี่ย เสียงมันเกิดขึ้นของมันมาเอง มากระทบกับหูเรา แล้วเราจึงเกิดการรู้ขึ้นมา อันนี้เป็นตัวรู้สึกที่เป็นธรรมชาติ มีอยู่รอบๆตัวเรา.. ลมเย็นพัดวูบมาถูกเรา, นกบินผ่านมาให้เราเห็น, นั่งอยู่ดีเริ่มมีอาการเจ็บ หรือปวดขึ้นมา ฯลฯ... ความเจ็บ ความปวดก็ดี ลมเย็นก็ดี นกบินผ่านก็ดี ลักษณะไม่เหมือนกัน แต่สิ่งที่เหมือนกันคือได้ รู้ ถ้าหลุดจากนี้ไป คือเลยจาก รู้ มันจะเป็นได้ คิด
ตัวรู้ที่เป็นธรรมชาติ สังเกตง่ายๆมันจะเกิดขึ้นมาก่อน แล้วเราค่อยรู้ตามทีหลัง
ตัวรู้ที่ทำขึ้น คือเราทำขึ้นแล้วจึงรู้มัน เช่น ดูลมหายใจ, ยกย่างหนอ, ทำ 14 จังหวะ
คอร์สปฏิบัติธรรม คณะครูโรงเรียนรุ่งอรุณ
ธรรมเทศนาโดย พอจ.กระสินธุ์ อนุภัทโท
วันที่ 23 เมษายน 2562 ณ ครุสติสถาน
Create your
podcast in
minutes
It is Free