1 ก.ค. 65 - จากคิดดีสู่การทำดี : แต่พอเราเจริญสติ ขณะเดียวกันก็ทำซ้ำๆ สิ่งที่เป็นความดี มันก็เป็นการเติมพลังให้กับคุณธรรมภายในใจเรา จนกระทั่งสามารถที่จะมีแรงต้าน เช่น ความเมตตามันก็จะมีพลังมากขึ้น จนสามารถที่จะเอาชนะความอิจฉา คมพยาบาท ความโกรธ ความสันโดษมันจะมีพลังเอาชนะความโลภได้ สติก็จะมีพลังเอาชนะความหลงลืมหรือตัวหลง อันนี้มันก็เป็นสิ่งที่จะทำให้ในที่สุด
ระหว่างความคิดกับการปฏิบัติ มันมีช่องว่างน้อยลง สิ่งที่เราคิดว่าดี มันไม่ใช่แค่ความคิด แต่ปฏิบัติไม่ได้หรือทำตรงข้าม อะไรที่เราคิดว่าดี คติธรรมที่เราได้เรียนรู้มา มันไม่ใช่แค่เรียนรู้เฉยๆ มันเอามาปฏิบัติ ช่องว่างระหว่างสมองกับหัวใจก็น้อยลง ช่องว่างระหว่างความคิดกับการกระทำก็จะน้อยลง ธรรมะก็กลายเป็นสิ่งที่อยู่กับเนื้อกับตัวเรา
ยิ่งถ้ามีกัลยาณมิตรด้วย คอยช่วยสนับสนุน บางทีใจเรามันไม่มีแรงต้าน แรงมากพอที่จะต้านตัวกิเลส แต่ว่าเพื่อนหรือว่ากัลยาณมิตร ครูบาอาจารย์ ก็ช่วยเสริมพลังให้เรามีกำลัง ที่จะต้านทานอำนาจของกิเลสได้ มันอยากจะให้เราด่า มันอยากจะให้เราโวยวาย ตีโพยตีพาย มันอยากจะให้เราตอบโต้
แต่ว่าตัวคุณธรรมหรือความใฝ่ดี มันมีพลังมากกว่า มันก็สยบตัวกิเลส ความอยากมันมี อยากจะมี อยากจะได้มากๆ แต่ว่าความรู้จักพอ มันมีพลังมากกว่า มันก็สามารถที่จะระงับยับยั้งอำนาจของตัวโลภะนั้นได้ เราต้องพยายามสร้างขึ้นมา เสริมพลังใฝ่ดีให้มีขึ้นในตัวเรา