2 ก.ค. 65 (เย็น) - นึกถึงธรรมทั้งในยามทุกข์และยามสุข : ชีวิตของคนทุกวันนี้ของคนสมัยใหม่ ไม่ได้เตรียมพร้อมให้ไปเผชิญหรือยอมรับความเจ็บความป่วยหรือความทุกข์ที่เกิดขึ้นในชีวิตได้เลย ไม่ใช่แค่ความเจ็บป่วยอย่างเดียว รวมถึงความพลัดพรากสูญเสียด้วย สูญเสียคนรัก สูญเสียของๆรัก ชีวิตของคนสมัยนี้ไม่ได้เตรียมใจผู้คนให้พร้อมที่จะเผชิญกับความทุกข์เลย
พอเจอความทุกข์อย่างนี้แล้วก็เสียศูนย์เลย บางทีฆ่าตัวตาย บางทีก็ซึมเศร้าไปเลย แต่ถ้าหากว่าในยามที่เราสุข เราระลึกถึงธรรมะเอาไว้บ้าง แล้วก็ไม่ได้แค่นึกถึงอย่างเดียว แต่ให้เวลากับการฝึกด้วย ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ดีตอนที่สุขภาพดี มันฝึกได้เต็มที่ ฝึกได้อย่างเข้มข้นแล้วเห็นผลได้ไม่ยาก แล้วผลที่ว่านี้ก็ช่วยรักษาใจในยามที่เจอความทุกข์ซึ่งอย่างที่บอก มันมาไม่เป็นเวล่ำเวลา แล้วมันก็ไม่เข้าใครออกใคร เมื่อมันเกิดขึ้นก็รับมือกับมันได้
เสียทรัพย์แต่ว่าใจไม่เสีย เจ็บป่วย ป่วยแต่กายแต่ใจไม่ป่วย สูญเสียคนรักแต่ว่าไม่เสียศูนย์ เพราะฉะนั้นในยามสุขต้องนึกถึงธรรมะเอาไว้ แล้วก็พยายามฝึกปรือให้สถิตอยู่ในใจ อยู่กับเนื้อกับตัว ถึงเวลาที่ทุกข์ มันก็จะนึกถึงธรรมะ แล้วเอาธรรมะมาใช้ได้อย่างรวดเร็วฉับพลัน แล้วก็เห็นผลได้